İç Göç ve Diaspora: Etkileşimler, Dönüşümler

Öz

 Bu çalışma göç ve diaspora arasındaki etkileşimi incelemektedir. Öncelikle göçün tarihsel tanımları ve sınıflandırmaları incelendikten sonra, iç göç ve diaspora kavramları detaylı bir şekilde ele alınmıştır. İç göçün nedenleri arasında ekonomik, sosyal, çevresel ve politik faktörler öne çıkarken, Türkiye örneğinde 1950'lerden sonraki kırsaldan kente göç dalgası önemli bir örnek teşkil etmektedir. Diaspora kavramı ise klasik ve modern yaklaşımlarıyla incelenmiş, klasik yaklaşımın zorunlu göç ve anavatan bağına odaklandığı, modern yaklaşımın ise gönüllü göç, çoklu kimlik ve anavatana dönme zorunluluğunun olmamasını vurguladığı görülmüştür. Diaspora türleri ve temel özellikleri de bu bağlamda ele alınmıştır. Çalışmanın temel bulgusu, iç göçün diaspora oluşumuna dolaylı yoldan katkı sağladığıdır. İç göç, bireylerin göç deneyimi kazanmasını sağlayarak uluslararası göçe bir hazırlık aşaması oluşturmakta ve büyük şehirlerde oluşan göçmen ağları, uluslararası göç kararlarında önemli bir sosyal sermaye kaynağı haline gelmektedir. İç göç ile oluşan göçmen ağları, diaspora topluluklarının temelini oluştururken, diaspora toplulukları da göçmenler için önemli bir destek mekanizması olarak işlev görmektedir. Diaspora, göçmenlere toplumsal aidiyet hissi sunmanın yanı sıra, anavatanlarına yönelik duygusal ve politik bağlarını da güçlendirmektedir. İç göçle büyük şehirlere taşınan göçmenler ile diaspora toplulukları arasında yeni etkileşimler gelişmekte, bu da göçmenlerin ekonomik fırsatlara erişimini ve kültürel alışverişini artırmaktadır. Sonuç olarak, iç göç diaspora oluşumunda doğrudan bir neden olmasa da, uluslararası göç süreçlerini etkileyen önemli bir faktördür. Diaspora toplulukları ise göçmenlerin entegrasyonunu kolaylaştırmakta ve kültürel kimliklerini korumalarına yardımcı olmaktadır. Bu çalışma, göçün çok boyutlu doğasını anlamak için önemli bir çerçeve sunmaktadır.